Week 8 en 9 zijn aangebroken. In week 8 begonnen de feestdagen die ik voor de eerste keer zwanger heb meegemaakt en dat is zeker anders. In week 9 werd bij mij de vermoeidheid nog erger en had ik in één keer wat bloedverlies tijdens mijn zwangerschap. Wat is dat nou?
Week 8: Zwangere feestdagen
De feestdagen zijn wel anders wanneer je zwanger bent. In ieder geval: als je kerst viert bij mijn familie. Wij zijn namelijk allemaal liefhebbers van wijn. Kerst is zo’n mooi excuus om klokslag 17.00 uur de eerste fles al open te trekken die mijn vader met zorg heeft uitgekozen uit zijn collectie.
Tijdens het diner komen de ware prachtstukken aanbod, de speciale wijnen voor ‘bijzondere gelegenheden’. Zoals kerst met het gezin. Heerlijk toch? Nou niet als je zwanger bent en erbij zit met je alcoholvrije wijn die stiekem totaal niet te vergelijken is met de wijn die mijn vader voor de rest open trok. ‘Deze moeten jullie echt proeven’, zei hij enthousiast. ‘Deze wijn is zeer bijzonder, blablabla’.
Ik ben na de woorden ‘bijzonder’ afgehaakt. Ik kon het niet meer aan. Toch moet ik wel zeggen: al vrij snel zette ik mezelf eroverheen: dit jaar geen wijn voor Roos en dit jaar mocht ik niet alles eten. Maar ik ben zwanger, dat is alles waard. Nadat ik dit had geaccepteerd moet ik eerlijk zeggen dat het me best mee viel: zo’n kerst zonder wijn. Om nog eerlijker te zijn: ik heb één slokje geproefd van de wijn en het steeg meteen naar mijn hoofd waardoor ik eerst 2 minuten lang een lachbui kreeg. Het was wel duidelijk dat wijn drinken sowieso geen goed idee was voor mij.
Oud en nieuw was ook erg rustig. Ik had totaal geen zin om ergens naar toe te gaan omdat ik erg moe was. En als ik moe ben heb ik geen zin om leuk met anderen te praten. Met moeite hield ik mijn ogen open tot 0.00 uur en om 0.30 uur lag ik al in bed. Geen zorgen, mijn man lag gewoon naast me, die was ook moe.
Lekker luieren want ik ben zwanger
De dagen tussen kerst en oud & nieuw heb ik vooral op de bank doorgebracht en veel Sex and the City gekeken terwijl ik wat zat te werken. Dat vind ik dus heerlijk om te doen. Werken en ondertussen één van mijn favoriete series kijken. Naast dat ik het heerlijk vind, helpt het me op één of andere reden om niet in slaap te vallen achter mijn computer, wat soms nog weleens gebeurt als ik in mijn kantoor zit. Toch kan ik de feestdagen en mijn zwangerschap niet langer meer als heerlijk excuus gebruiken om op de bank te werken. Uiteindelijk gaat het ‘normale’ leven weer beginnen en moet ik gewoon fulltime aan het werk. Moe of niet moe, zwanger of niet: er moet geld in het laatje komen.
Week 9, nog vermoeider
In week 9 is mijn vermoeidheid wel erger geworden. Het schijnt ook dat de hormonen in de zwangerschap vanaf deze week op volle toeren draaien om vanaf week 11 of 12 weer af te nemen. Als het goed is moet ik mezelf dan een stuk beter voelen. Ik heb mezelf wel van de bank gekregen, maar werken is totaal niet optimaal op dit moment.
Zie ik nou bloed?
Toen ik deze week naar de wc ging en afveegde zag ik wat bruin van afscheiding op mijn wc papiertje. Ik schrok. Wat is dit nou?! De dag erna had ik weer wat bloed bij mijn afscheiding en dit keer wat helder bloed. Nu schrok ik echt en ik voelde de tranen in mijn ogen opwellen. Hoewel ik wist dat het niet veel hoefde te betekenen had, werd ik meteen bang dat dit het begin was van een miskraam. Als ik logisch nadacht, dan wist ik eigenlijk wel dat het niet veel te betekenen had. Het was maar heel weinig en het werd niet meer. Tevens had ik totaal geen last van krampen, dus het kon geen miskraam zijn.
Toch belde ik de verloskundige op. Het was onnodig, maar ik kon het niet laten. De verloskundige gaf aan wat ik al dacht: nu ik zwanger ben is mijn baarmoedermond extra doorbloed en heel kwetsbaar. Door hoesten, niezen sporten of gemeenschap kan er een bloedvaatje springen en kun je bloed verliezen. Zolang ik geen krampen voelde en het niet meer werd, was er niets aan de hand. Ik kon dus weer gerustgesteld ademhalen. En aangezien ik deze week nog vermoeider was en de ochtendmisselijkheid op sommige dagen ook erger werd, was ik er wel vrij zeker van dat ik nog steeds vol zwanger was.
Op naar de volgende weken en vooral erg uitkijken naar het tweede trimester want hopelijk voel ik mezelf dan wat beter.
Lieve BolleRoos! GEFELICITEERD,,,, Wat schrijf je aanstekelijk over je/jullie zwangerschap… Ik kan jouw gevoelens helemaal meebeleven. Wat fijn dat je ook alles weet over de medische kant; zo voorkom je allerlei verkeerde ideeën! Fijn en handig ook je voedingsadviezen, daar heb je wat aan. Ook het geluk van je ouders kan ik me levendig voorstellen, na 8 jaar verlangen naar nog een kleinkindje. Geniet ervan en laat ons allemaal heerlijk meegenieten en er nog veel van opsteken ook!