Ik heb er al eens eerder een blog aan gewijd. De peuterpuberteit. Onze kleine peuterpuber nadert ondertussen de drie jaar. Hoe is het gesteld met haar puberale gedrag? Is de “ik ben twee en ik zeg nee” fase al ten einde? Of zitten we er nog middenin? Ik neem je mee in het leed dat peuterpubers heet en deel mijn tips hoe je om gaat met peuterpuberteit!
Wat is peuterpuberteit eigenlijk?
Je peuter begint kort gezegd te ontdekken dat hij een eigen persoon is met een eigen wil. Andere kenmerken zijn dat hij leert beseffen dat hij een eigen mening heeft, zelf dingen kan gaan ondernemen en zelf beslissingen kan maken. Al deze ontdekkingen gaan gepaard met veel emoties, die zich kunnen uiten door middel van stampvoeten en driftbuien bij de peuter.
De peuterpuberteit (ook “nee”-fase) begint als je kind een leeftijd heeft van ongeveer anderhalf tot twee jaar en eindigt rond de vier jaar. Is je kind jonger? Lees hier meer over driftbuien bij een dreumes.
Waarschijnlijk hadden onze opa’s en oma’s er nog nooit van gehoord, peuterpubers. De kleintjes waren gewoon lastig en moesten een pak voor hun billen hebben. Zo werkte dat vroeger. Tegenwoordig wordt er veel meer geanalyseerd en bestaan er honderden, nee duizenden boeken over opvoeden, fases en allerlei andere kindgerelateerde onderwerpen.
Lees ook mijn blog: Hoe kan je een peuter laten luisteren?
Tips bij stampvoetende, krijsende peuters! Hoe ga je om met peuterpuberteit?
“Het is een fase, het is een fase” is een mantra die veel ouders zichzelf voorhouden. Maar als deze peuterpuberteit echt 2,5 jaar duurt is het wel een hele lange fase. Hoe ga je het al die tijd volhouden met een krijsende, eigenwijze, drammende, stampvoetende, nee roepende peuter om je heen?
Klein gelukje is wel dat de emoties nogal wisselen. Het ene moment is je kind rustig aan het spelen en het volgende moment staat hij krijsend voor je omdat… ja, waarom? Omdat hij zijn schoenen niet uit krijgt? Omdat hij geen chips mag terwijl het eten over 2 minuten klaar is? Of gewoon, omdat hij het zelf niet weet?
De ene ouder is de andere niet. En als het de eerste “bui” van de dag is ben je waarschijnlijk nog iets vriendelijker en geduldiger dan wanneer het nummer 30 is.
Ik moet toegeven dat ik met Yinthe vrij weinig te stellen heb qua echt heftige driftbuien. Ze is enorm aan het uitdagen, zoekt echt de grenzen op. Maar ik heb haar nog nooit krijsend van de supermarktvloer hoeven pellen. Wel zeg ik zo’n 1000x per dag “nee” omdat ze gewoon kan blijven vragen om iets waarvan ik het op dat moment echt niet wil hebben.
Extreme driftbuien peuter
Soms kan het voorkomen dat er geen land te bezeilen is met je kind door de driftbuien tijdens de peuterpubertijd. Een goede aanpak is dan simpelweg negeren. Doe dus net alsof je niets ziet of hoort en geef je peuter pas aandacht als de bui over is. Probeer dit eerst thuis uit, dat is iets makkelijker dan het voor het eerst proberen in een volle supermarkt. Zo kan je ook bekijken of het werkt.
Het is belangrijk dat je het echt blijft volhouden totdat de driftbui over is. Dit kan soms wel minuten duren. Merk je dat dit succesvol is, dan kun je het ook elders proberen.
Driftbuien van een peuter: Wat doe jij als je kind in de supermarkt te keer gaat? Meer informatie in dit boek.
Time-out methode
Weet je van jezelf dat het je niet gaat lukken om je kind te negeren, of vind je deze aanpak simpelweg te lomp? Kies dan voor de time-out methode. Let er wel op dat dit pas kan bij een peuter, niet bij een kind van 1 jaar. Bij een driftbui haal je jouw kind letterlijk uit de situatie waarin hij of zij zich bevindt. Je zet je kind dus apart of je haalt je kind uit het spel.
Blijf rustig en ga niet in discussie. Door een time-out te geven leert je kind dat wanneer hij of zij iets fout doet, ze niet meer door mogen gaan met waar ze mee bezig waren. Een time-out kan 3 of 4 minuten duren. Leg kort even uit waarom je kind een time-out krijgt. Mocht je kind iets stuk gemaakt hebben, betrek je kind dan bij het opruimen. Zo ziet je kind wat de gevolgen zijn van dingen kapot maken.
Belangrijkste tip tijdens de peuterpubertijd? Blijf rustig!
Het is heel frustrerend als je kind voor de zoveelste keer hysterisch wordt, zeker als het in jouw ogen om niks is. Misschien wel de belangrijkste tip, probeer toch, hoe moeilijk het soms ook is, rustig te reageren. Als je zelf nog bozer wordt krijgt je kind het gevoel dat hij de controle heeft. Dit kan er in uitmonden dat hij je nog vaker het bloed onder de nagels vandaan gaat halen omdat hij door heeft dat het iets met je doet.
Blijf rustig, erken de frustratie van je kind en benoem dit op een simpele manier. “Ik begrijp best dat je graag een lolly wilt, maar je hebt genoeg snoep gehad voor vandaag”. Je zegt dat je je kind begrijpt, maar je geeft niet toe. Als je op dat moment wel overstag gaat is het einde zoek. Dan weet je kind dat hij met schreeuwen uiteindelijk zijn doel wel gaat bereiken.
Lees ook: Tips hoe je driftbuien bij een peuter kan voorkomen!
Is dat wel gezond, dat gepuber van een peuter?
Gek genoeg schijnt het een goed teken te zijn als je een eigenwijze peuter hebt. In de peuterpuberteit leert hij zelfstandig worden, wat natuurlijk alleen maar goed is. Behalve dat geeft het ook aan dat je kind zich veilig en vertrouwd voelt bij jou. Hij durft dwars te zijn en dat is dus een goed teken.
Hoe vaak hoor je niet dat je kind zich bij de oppas of op de peuterspeelzaal voorbeeldig heeft gedragen? Eenmaal thuis gaat de knop om en is het dwarse gedrag weer de normaalste zaak van de wereld. Dit komt omdat je kind weer in zijn vertrouwde omgeving is, daar waar hij zich voor de volle 100% durft te uiten.
Hoe vervelend ook voor jou als ouder, eigenlijk is het dus een compliment!
Voor sommige kinderen kan het helpen als je ze een plek geeft waar ze boos mogen zijn. Waar ze bijvoorbeeld even heel hard mogen gillen, of op een kussen mogen slaan. Benoem wel dat dit geen strafplek is maar “Hier mag je even boos zijn”.
Wat soms ook kan werken is de reden van de boosheid benoemen en proberen een alternatief te bieden. “Wat kunnen we bedenken zodat je weer blij wordt?”
Bij onze puber hoef ik dat niet te doen, als ze boos is is ze boos. Dan is niets meer leuk en alles “NEE!!” Of “No no no” zoals het tegenwoordig vaak gaat. Ik laat haar op de gang even uitrazen, daarna krijgt ze een dikke knuffel en we gaan weer verder waar we gebleven waren.
Peuterpubertijd: Het is een fase!
Kortom, zoals zo vaak de conclusie is. Ieder kind is anders, iedere ouder ook. Kijk wat voor jullie werkt. En onthoud ondertussen ons mantra: “Het is een fase, het is een fase”. Aan alles komt een eind, ook aan de peuterpuberteit. Kunnen we mooi vast even oefenen voor als over een jaar of twaalf het echte werk begint, toch?
Bekijk hier meer over de ontwikkeling van een peuter!
