Maar Leonie, hoe kom je erbij om Gender Balance op te richten? Kan dat überhaupt wel, voor een zoon of dochter kiezen en dus het geslacht van je baby kiezen? Op die laatste vraag kan ik kort maar krachtig antwoorden: ja dat kan. Wij vrouwen kunnen het geslacht van ons toekomstige kind beïnvloeden. Sterker nog, dit doen we (onbewust) bij elke zwangerschap! Hoe ik daar achter ben gekomen en hoe ik dat nu gebruik om talloze stellen te helpen, vertel ik in mijn blogs. Voor de eerste vraag, over de oprichting van Gender Balance, moeten we een stukje terug in de tijd. Naar 2007 om precies te zijn.
Onverwachts overleed onze dochter
September 2007, na mijn eerste college na de zomervakantie, ging ik naar het ziekenhuis. Vandaag zou ik mijn prik instructies krijgen. Twee jaar eerder heb ik namelijk, op 21-jarige leeftijd, plotseling trombose in mijn beide benen gekregen, wat helaas te laat ontdekt is. De bloedpropjes zijn los geschoten en her en der in mijn longen terecht gekomen. Ik ben ontzettend ziek geweest en dat ik er vandaag nog mag zijn is een wonder.
De precieze oorzaak is nooit achterhaald, wel was de anticonceptiepil de enige risico factor. Daarom moet ik bij een grote hormonale verandering mezelf gaan injecteren met fraxiparine, oftewel bloedverdunners. En wat is nu een van de grootste hormonale veranderingen? Juist een zwangerschap!
Mijn man en ik hadden al twee echo’s gezien van onze kleine liefdesbaby en hadden niet verwacht dat er weer een echo zou zijn. Bovendien was de afspraak erg last minute, waardoor hij er niet bij kon zijn vanwege zijn werk. Geen ramp, mijn moeder en twee jongere zusjes zouden meegaan. En omdat mijn buik al aardig aan de maat begon te worden, zouden we na de controle en instructie de stad induiken voor positiekleding.
Zover kwam het echter niet. Want er kwam onverwachts toch een echo. En wat even leuk baby kijken had moeten worden, eindigde met groot verdriet.
Welkom in de wereld van rouw
Ons eerste kind, bleek een dochter te zijn. Maar het eerste kleinkind van onze beide families had een ernstige, zeldzame aandoening aan haar hoofdje. Ze leefde nog en zou blijven leven gedurende de zwangerschap, maar zodra de navelstreng doorgeknipt zou worden, zou het een kwestie van minuten of hooguit uren zijn voordat ze zou komen te overlijden.
Het was alsof de vloer onder mij verdween en ik er dwars doorheen zakte, elke afdeling door stuiterde maar de bodem niet wist te bereiken. Een eindeloze vrije val van ongeloof, wanhoop en verdriet.
We moesten een onmogelijke keuze maken, de zwangerschap uitdragen of voortijdig afbreken.
Hoe dan ook zou het resultaat hetzelfde zijn: ons zo ontzettend geliefde en welkome dochtertje, zou hoe dan ook sterven. Beide opties waren niet te bevatten.
Een donkere tunnel
Nu was het zo dat ze vanwege haar anatomie niet via de natuurlijke weg geboren zou kunnen worden. Deze specifieke afwijking eindigt altijd in een gecompliceerde keizersnede, waarbij er een risico was dat ik mijn baarmoeder zou verliezen.
Vanwege mijn medische toestand en onze kinderwens werd de keuze eigenlijk al voor ons gemaakt. Met ontzettend veel verdriet lieten we haar los en namen haar pijn over. We gingen gebroken verder, met een klein lichtpuntje aan het einde van de donkere tunnel: op een dag zouden we een kind in onze armen krijgen en mogen houden. Daar hielden wij ons aan vast.
Maar kon ik wel gezonde kinderen maken? Was dit niet eigenlijk allemaal mijn schuld? Rouw kan gekke dingen doen met een mens en mijn gedachten schoten alle kanten op. Drastisch gooide ik mijn leefstijl om, in de hoop dat ik zo fit en gezond mogelijk was voor aanvang van een nieuwe zwangerschap.
Ons lichtpuntje
Ruim 1 jaar later was het al zover! Na een moeizame en angstige zwangerschap plus bevalling werd er een prachtig blond jongetje op mijn borst gelegd.
Ik weet nog goed hoe verbijsterd ik was: hij leeft!
Wat een geluk en toch: de zorgen om hem werden helaas toch groter. Ondanks de vele echo’s bleek er toch (gelukkig kleine maar vervelend genoeg) afwijkingen te zijn. Afwijkingen die enkel voorkomen bij jongens.
Zie je wel? Dacht ik, dit ligt aan mij, ik kan dit niet. Ik heb beide kinderen tekort gedaan. En er ontstond nog iets, een gevoel of beter gezegd een verlangen waar ik mij ontzettend voor schaamde.
Mama worden van een meisje
Ik durfde het aan niemand te vertellen, maar het gevoel was sterk aanwezig. Ik durfde eigenlijk geen zwangerschap meer aan om 2 redenen, de gezondheid van het kind en het geslacht van het kind. Altijd zijn mijn man en ik het erover eens geweest: er zouden twee kinderen komen.
Nu we een prachtige zoon hadden en onze dochter ontzettend misten, was daar plots een gevoel dat ik niet van me af kon schudden. Ik heb nog maar een kans op een dochter. Hoe mooi zou het zijn om een koningspaar te krijgen? Om een zusje van mijn prachtige kinderen op te mogen voeden, liefde mogen geven en voor mij een tweede kans om mama te mogen zijn van een meisje.
Bovendien was de kans op herhaling, die dus geslachtsgebonden was, zo’n 30%. Wanneer je kind operaties moet ondergaan om enigszins normaal te kunnen functioneren, dan valt dat zwaar. De gedachte om dat bij een tweede zoon mee te moeten maken vond ik ondraaglijk. En het zou mijn laatste kans zijn op een dochter: mijn lichaam kon niet meer.
Dus nog een keer de sprong wagen, maar zou ik iets kunnen doen om mijn kans op een dochter te vergroten?
Timing voor het geslacht
Een zoektocht begon en wat vond ik? De welbekende timing methode, ook bekend als de Shettles methode. Het idee is dat je daarbij vrijt op dagen die ofwel beter zijn voor een zoon ofwel beter zijn voor een dochter.
Voor een jongen zou je volgens deze theorie moeten vrijen op de dag van je ovulatie. Voor een meisje enkele dagen ervoor.
Oh wat was ik heerlijk naïef toen! En gelukkig maar, anders hadden we nooit onze tweede zoon mogen verwelkomen. Ja dames en enkele heer, ik kreeg nog een zoon. En wat voor een! Niets dan liefde voor deze apenkop, die gelukkig toch gezond geboren werd. Maar hoe kon het nou dat deze methode om het geslacht van mijn baby te beïnvloeden niet gewerkt had? Ik had immers alles goed gedaan, toch? Daarover later meer in mijn andere blogs!
Liefs Leonie
Gender Balance coach
Ondertussen benieuwd geworden? Lees meer over het kiezen van het geslacht van je baby op Gender balance
Volg mij op Instagram en Facebook
