Het is het gesprek van de dag, het coronavirus. Sommigen maken zich er veel zorgen om, anderen kunnen het woord alleen al niet meer horen. Supermarkten worden leeg gekocht en vakanties worden geannuleerd. Er worden geen handen meer geschud en zelfs mijn verloskundige zegt al afspraken af. Ik ben op het moment hoogzwanger tijdens de corona crisis, hoe ga ik ermee om en is het gevaarlijk voor de baby?
Corona en zwangerschap, wat is er bekend?
Veel zwangere vrouwen maken zich zorgen over het corona virus en vragen zich af of het gevaarlijk is voor de ongeboren baby. Er is dan ook nog weinig bekend over de risico’s voor zwangere vrouwen en hun ongeboren kind. Het KNOV (Koninklijke Nederlandse Organisatie van Verloskundigen) geeft aan dat zwangere vrouwen geen extra risico lopen.
Het virus verspreidt zich niet via het vruchtwater of de navelstreng, en kan dus niet worden overgedragen aan het ongeboren kind! Ook het RIVM geeft aan dat er voor zover bekend geen verhoogde kans is op een miskraam of aangeboren afwijkingen.
Wel moeten zwangere vrouwen die drager zijn van het coronavirus in het ziekenhuis bevallen. Dit omdat ze geen risico’s willen lopen en pasgeboren baby’s natuurlijk wel snel ziek kunnen worden.
Welke maatregelen worden er getroffen bij zwangerschap en het corona virus?
Vandaag kreeg ik een telefoontje en verschillende e-mails van mijn verloskundige. Ik ben ondertussen ruim 38 weken zwanger en mijn controle afspraak van aanstaande maandag is afgezegd. Die van 39 weken gaat wel door, maar in de praktijk willen ze zo weinig mogelijk mensen ontvangen. Ik ‘mag’ dus niet komen.
Als ik klachten of vragen heb moet ik telefonisch contact opnemen. Dat voelt voor mij een beetje dubbel. Bij de laatste twee controles week de hartslag van de baby af en werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een CTG. Alles was goed, maar zonder die controle voelt het toch een beetje ‘eng’.
Mijn praktijk geeft ook aan dat je in je eentje naar de controles dient te komen, indien mogelijk. Kinderen mogen eigenlijk niet meer mee. Ook als je een echo hebt moet je alleen komen, en kan je partner, of wie je wilt, via de livestream meekijken.
Dat laatste vind ik best heftig. Ik kan me de echo van onze vorige zwangerschap nog zo goed voor de geest halen, waarbij het hartje van ons kindje niet meer klopte.
Je moet er toch niet aan denken dat je zulk nieuws krijgt in je eentje, met je partner via whatsapp-bellen in beeld op je mobiele telefoon?
Op zulke momenten wil je samen zijn, niet alleen met slecht nieuws, maar gewoon. Het is eng, en spannend, en iets dat je samen wilt delen.
Persoonlijk vind ik dit te ver gaan!
Natuurlijk, als je klachten hebt tijdens de zwangerschap die corona gerelateerd zijn moet je niet naar de praktijk komen, maar als je nergens last van hebt? Moet je dan zo’n belangrijk moment in de zwangerschap missen? Ik vind van niet.
De controles tijdens de zwangerschap die nog wel doorgaan worden ingekort, bloeddrukmetingen en baby-checks gaan door, alle andere informatie bespreekt men telefonisch. Zo ook het ‘bevallingspraatje’ dat met 33 weken zwangerschap plaats vindt. Na de bevalling past de verloskundige ook de na-controles aan. Geen dagelijkse bezoekjes maar af en toe een telefoontje.
Bevallen in het ziekenhuis nog wel mogelijk tijdens de corona crisis?
Ziekenhuisbevallingen zijn nog wel mogelijk, maar het kan zijn dat er door gebrek aan bedden of personeel wordt aangeraden om thuis te bevallen. Als je in het ziekenhuis bevalt mag er maar een persoon bij de bevalling aanwezig zijn, en ook na de bevalling kan het zijn dat men anders omgaat met het ontvangen van bezoek.
Lees ook: Tekort aan ziekenhuispersoneel zorgt voor problemen met bevallingen!
Hoe ga ik om met Corona en mijn zwangerschap?
Ik moet eerlijk zeggen dat dit best rauw op mijn dak kwam vallen. Ik stond heel nuchter in het corona gebeuren. Ben gezond, geen risicogroep en geen hamster. Tot nu toe ga ik nog overal naar toe, ik heb nog geen plekken gemeden. We hebben nog geen boodschap extra gedaan en dat ben ik ook niet van plan. Vorige week toen ik in het ziekenhuis kwam, deed zelfs het personeel daar nog een beetje lacherig.
Er hingen overal desinfectiemiddelen, die bijna niemand gebruikte. En overal briefjes met de informatie dat er geen handen meer werden geschud. Toch kreeg ik van elke arts die ik sprak een hand. “Oja, dat deden we niet meer hè? Ach, we overleven het vast”. Bij mijn man op het werk begon het vorige week ook wat anders te lopen dan anders, hij is chefkok en veel reserveringen werden afgezegd. Ook enkele feestjes zijn gecanceld wat ervoor zorgt dat hij de komende dagen vrij is.
Voor mij wel lekker hoor, ik vind het best pittig alleen met Yinthe, maar het voelt ook raar. En dan nu dit bericht van de verloskundige. Ik had gehoopt op een relaxte bevalling en vooral een relaxte kraamweek. Zeker omdat dit bij Yinthe met een week ziekenhuis niet echt een roze wolk was.
Hoe gaat het nu lopen als je moet bevallen tijdens de corona crisis?
‘Moet’ ik thuis bevallen omdat het ziekenhuis geen plek heeft? Of kom ik wel in het ziekenhuis terecht en mag er dan geen bezoek komen, mochten we langer moeten blijven om welke reden dan ook? Of zal ik er nu toch alsnog zelf voor kiezen om thuis te bevallen, omdat in het ziekenhuis de kans op Corona besmetting groter is? Ook al voel ik me er niet 100% zeker bij, en zit mijn man helemaal niet op een thuisbevalling te wachten. Dat was ik toch eigenlijk niet van plan.
Kortom: ik weet nog niet precies hoe ik ermee om moet gaan.
Echt in de stress ben ik nog niet, maar helemaal relaxt voelt het, dankzij dit nieuws van de verloskundige ook niet meer. Mijn eerst volgende afspraak is nu ‘pas’ volgende week, in plaats van overmorgen.
Tegen die tijd ben ik ruim 39 weken zwanger en ik hoop dat ons meisje dan al lang geboren is. Dat mijn schoonouders niet op kraamvisite komen is ook al zeker, zij wonen in Zweden en de grens naar Denemarken is sowieso tot 14 april dicht.
Het gaat in ieder geval een sterk verhaal worden wat we onze kleine dame later kunnen vertellen. “Toen jij geboren werd zat het hele land op slot, alle supermarkten werden leeg gekocht en opa en oma konden niet op visite komen”. We gaan het meemaken.
Hoi Janneke, wat een herkenbaar verhaal en dan vooral over de kraamtijd en dat je waarschijnlijk geen kraamvisite kan/mag ontvangen. Ik ben zelf nu 36 weken zwanger en vandaag is mijn eerste verlof dag, maar begin er wel met een dubbel gevoel aan. Ik ben zwanger van mijn derde kindje, mijn zoon is 11 jaar en mijn dochter is 9 jaar, door de sluiting van de scholen zijn mijn kinderen en vriend thuis, dus rustig aan mijn zwangerschapsverlof beginnen is ook al een dingetje. Waar ik vooral tegenop zie is dat de opa’s en oma’s niet direct langs kunnen komen en het misschien weleens lang kan duren voordat ze de kleine spruit kunnen zien en dat daardoor het “feestelijke” wegvalt. Succes nog even met de laatste loodjes!
Hoi Angelique,
bedankt voor je reactie, ik kan me voorstellen dat je heel raar aan je verlof begonnen bent. Zeker met de hele familie thuis is de rust waar je zo op hoopte waarschijnlijk ver te zoeken. Ik hoop dat je er toch van kan genieten, en ik kan je, inmiddels uit ervaring, vertellen dat een rustige kraamweek ook best lekker is. Succes met de bevalling en geniet van de kleine spruit straks!
Dag Janneke,
Wat voel ik met je mee..! Heel herkenbaar.. En wat vind ik het fijn om eindelijk eens iets te lezen over de emotionele gevolgen van alle maatregelen rondom zwangerschap & bevallen in deze crisistijd.
Zelf ben ik nu (pas) 30 weken zwanger en kijk ik aan tegen een geplande keizersnede, door de moeizame bevalling 3,5 jaar geleden van onze dochter. Voor mij duurt het dus nog even, maar ik heb begrepen, ook vanuit de medische wereld waarin mijn vriend werkt, dat deze situatie nog wel even gaat voortduren.
In het begin was ik super nuchter hierin en maakte ik me vooral wat druk om de maatregelen en was zelf niet eens zozeer angstig om ziek te worden. Inmiddels ben ik ook daarin wel bijgedraaid nu ik weet dat zelfs mijn eigen vriend de bevalling niet mag bijwonen als hij alleen al een onschuldige verkoudheid heeft (en hij werkt in de kwetsbare doelgroep…) Daarbij mag onze dochter niet eens op bezoek komen bij haar zusje, ondanks dat ik minimaal 2 dagen in het ziekenhuis moet blijven , wat me erg verdrietig maakt. Hoe leg je dat uit? Wat had ik dat toch graag anders gezien.
Alles ziet en zal er heel anders uit gaan zien deze periode. Zoals je al schreef: restricties vanuit de verloskundigen, het ziekenhuis, de kraamzorg.. En ook ik ben overtuigd van het nut en het belang van alle maatregelen hoor, het is voor ieders en dus ook onze eigen gezondheid.. maar dat wil niet zeggen dat je er geen emoties bij voelt. Zeker in deze ook normaal toch al spannende periode vol hormonen. Het maakt mij vaak heel verdrietig: het is niet iets wat je even opnieuw kunt doen. En aangezien mijn lichaam toch al behoorlijk tegensputtert weet ik ook dat dit sowieso mijn laatste zwangerschap zal zijn.. Doordat we nu eigenlijk alleen maar thuis zijn ziet ook niemand je buik groeien, je verloskundige zie je nauwelijks en moet je alleen heen, alle dingen waar je in een zwangerschap samen toch naar uitkijkt en in de kraamtijd erna, en ook bij deze speciale periode horen, vallen weg.
En tuurlijk weten we allemaal dat er veel ergere “Corona-verhalen” zijn en mogen we gezegend zijn dat we gezond zijn en zometeen een gezonde baby in onze armen hebben.. maar mijn relativeringsvermogen is soms echt even ver te zoeken.. Wellicht herken je dat?
Met het oog op mijn vorige bevalling zei de verloskundige aan het begin van deze zwangerschap dat we dit keer goed mijn grenzen moeten bewaken.. Maar dit komt al aardig in de buurt van mijn grens en ik had gehoopt nu op een fijne bevalling, ondanks dat dit dan op een ok zou zijn… nu voel ik me vooral ongewenst en een last voor het ziekenhuis.
En niemand, helemaal niemand kan hier wat aan doen… maar feit blijft wel dat je hier emoties bij mag voelen én uiten. Ik probeer maximaal te genieten van alle kleine momentjes en de extra tijd met onze oudste samen. Maar dit gaat dit keer wel gepaard met een lach en een traan. Of ik dat nou wil of niet.
Blijf erover praten. Dat is ook wat mijn vriend steeds zegt. Je hoeft het niet alleen te doen.
Ik wil je vooral veel succes en sterkte en geluk wensen voor de komende tijd. Het is dubbel, I know, en het is wellicht heel anders dan de vorige keer, maar je zwangerschap en je kleintje zijn er niet minder speciaal om.
Liefs Nicole
Hallo Nicole,
wat een verhaal zeg! Heel herkenbaar ook, onze dochters zijn even oud en ik zou het heel erg vinden als Yinthe niet op bezoek mocht komen. Dat is heel lastig uitleggen, omdat ze zo zitten te wachten op de baby. En ook omdat je aangeeft dat dit je laatste zwangerschap zal zijn, wat bij mij ook het geval is. Dan had je het allemaal zo anders voor je gezien, juist omdat het niet nog een keer gaat gebeuren. Ik hoop dat het er over een week of 10 allemaal positiever uit ziet voor je, en dat je toch kunt genieten van je zwangerschap. Heel veel sterkte en succes de komende tijd. Een voordeel is wel dat we nu enorm kunnen genieten van de quality time met de baby, nu er geen bezoek komt. Toi toi toi!