“waterwipes
Ervaringsblog

Roos schrijft: Mijn ervaring in miskraam opwekken

Op dinsdag 19 september kreeg ik van mijn verloskundige te horen dat er geen vruchtje in mijn baarmoeder zat. Enkel een leeg vruchtzakje. Een ontzettend grote teleurstelling. Mijn verhaal over deze eerste miskraam lees je hier. Die donderdag erna had ik een afspraak in het ziekenhuis om de volgende stap te nemen: De miskraam opwekken met medicijnen of gaan voor een curettage. Ik koos voor de medicijnen.

banner autogordel zwangere vrouwen


Ik vertel je hier mijn ervaring met een miskraam opwekken met medicijnen. De reden dat ik dit ga vertellen is omdat ik denk dat veel vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten behoefte hebben aan meer informatie. Ik had dat zelf namelijk wel. Ik wilde weten hoe andere vrouwen de miskraam hadden ervaren. Kwam het snel op gang, hadden ze veel pijn en hoe ging het daarna? Wat is de procedure van het ziekenhuis? Voordat ik naar mijn afspraak ging heb ik de ervaringen van andere vrouwen gelezen en ik vond dat erg fijn. Ik had zo een klein houvast. Dus daarom lieve mensen. Hier mijn ervaring.

De eerste afspraak

Donderdag had ik mijn eerste afspraak in het ziekenhuis. Ik ging er samen met mijn man naar toe omdat ik verwachtte dat ik misschien nog wel wat moeilijke momentjes zou krijgen. Mijn verloskundige had me gewaarschuwd dat ze in het ziekenhuis eerst een nieuwe echo gingen maken.

‘En na de eerste echo kan het heel goed zijn dat je nog een week moet wachten voordat je de medicatie meekrijgt. Ze willen er namelijk zeker van zijn dat er echt geen vruchtje aanwezig is. Maar misschien dat een tweede echo niet nodig is,’ zei ze.

Ik hoopte dat ik meteen met de medicatie kon beginnen. Inmiddels wilde ik deze nachtmerrie achter de rug hebben. En daarnaast ben ik absoluut geen geduldig persoon. Langzaamaan keek ik al uit naar een volgende zwangerschap, terwijl ik mezelf aan de andere kant ook besefte dat dit nog geen realistische gedachten waren.
miskraam opwekken ervaring medicatie
De verloskundige was een hele aardige vrouw. Ik kon werkelijk voelen dat ze het vervelend voor me vond, maar ze toonde dit medeleven op een hele subtiele manier. Niets overdreven dus. Ik denk dat haar gedrag er mede voor zorgde dat ik mezelf op mijn gemak en rustig voelde. Geen verdriet, geen spanning. Blijkbaar had ik het verdriet echt achter me gelaten en was dit een laatste stap die ik nog moest zetten om het voorgoed af te sluiten.

Ik onderging de inwendige echo en ze maakte diverse foto’s van het vruchtzakje. Hierna ging ze met de gynaecoloog overleggen wat ze gingen doen: nog een weekje wachten of meteen de medicatie meegeven.

‘Waarschijnlijk krijg je de medicatie wel meer hoor, het is voor mij zeer duidelijk dat het vruchtzakje leeg is,’ zei de verloskundige voordat ze wegging. Ik knikte en glimlachte naar haar. ‘Dat zou fijn zijn’.

De verloskundige verdween en bleef een redelijk lange tijd weg. Toen ze terug kwam keek ze me verontschuldigend aan.

‘Het spijt me, maar de gynaecoloog wil nog even wachten om er zeker van te zijn dat er niks in zit. Er zit niets in, echt niet. Krijg dus alsjeblieft geen hoop, maar de gynaecoloog wil toch het zekere voor het onzekere nemen. Ik kan de medicatie dus nog niet meegeven’.

Ik keek haar met een strakke blik en opeengeklemde kaken aan en dacht dat mijn ogen vuur spuwden. Eerst had ik dit niet zo door, maar na een paar seconden merkte ik dat ze wat ongemakkelijk werd onder mijn vernietigende blik. Ze schoof wat heen en weer op haar stoel en zei:

‘Maar ik heb het wel voor elkaar gekregen dat je niet een volle week hoeft te wachten. Je kunt voor aanstaande dinsdag bij mij een afspraak plannen. Ik weet precies wat het voorval was, dus dan hoef je niet alles opnieuw uit te leggen aan een andere verloskundige’.

Ik ontspande en besefte me dat ik haar veel kwader aankeek dan dat ik daadwerkelijk was. Zij kon er ook niets aan doen en wat is nou een weekje?

cheezzbaby banner

Geen valse hoop

Op zich snap ik best dat ze voor 100% zeker willen weten dat er echt niets in het vruchtzakje zit. Want stel dat er wel wat in zit, dan zou het vreselijk zijn als je daar te laat achter komt. Aan de andere kant ga je toch bijna een sprankje hoop koesteren. Misschien zit toch een vruchtje in, misschien was ik toch zwanger…
Hoop is soms zo verraderlijk… Daarom besloot ik er gewoon niet meer aan te denken. Dat werkt het beste.

Tweede afspraak

Bij de tweede afspraak, 5 dagen later, werd er opnieuw een echo gemaakt. Eerst door de verloskundige, later werd de gynaecoloog erbij gehaald. Heel mijn baarmoeder werd uitvoerig bekeken. Het vruchtzakje zat er uiteraard nog steeds en inderdaad, deze was toch leeg. Verder werd bekeken of het vruchtje misschien ergens anders in mijn baarmoeder zat.

De langwerpige dildo (om het zo maar even te noemen) werd omhoog, omlaag en naar de zijkanten geduwd. Het vruchtje was nergens te bekennen, wat dus een goed teken is. Nu kon ik eindelijk beginnen met de medicatie zodat mijn lichaam het vruchtzakje zou uitdrijven en ik weer echt vooruit kon kijken. Op naar een nieuwe zwangerschap. Want hoewel ik alleen een vruchtzakje had, voelde ik mezelf nog steeds zwanger en daar wilde ik vanaf.
miskraam opwekken met cytotec

De miskraam opwekken met Cytotec medicatie

Ik kreeg 8 pillen mee. De eerste 4 kon ik diezelfde dag nog vaginaal inbrengen. Ik mocht zelf weten wanneer. Wel werd me aangeraden om het op een moment te doen dat ik thuis kon zijn. De andere 4 moesten 24 uur later. Ik dacht er eigenlijk niet zo lang over na en deed het vrijwel meteen nadat ik boodschappen had gedaan en thuis was. En zo ging het verder:

  • 14.30 uur: Pillen ingebracht
  • 17.30 uur: Ik begon een zeurderige pijn te voelen en ik had een beetje bloedverlies. Ik besefte dat het begonnen was.
18.00 uur: Krampen werden steeds erger totdat het op een punt kwam dat ik alleen maar met een zuur gezicht op de bank zat en televisie keek. Ik voelde nu een constante intense pijn. Mijn man mocht vooral niets tegen me zeggen. Het bloedverlies was iets erger maar niet heel hevig.
  • 
20.30 uur: Opeens merkte ik dat pijn iets begon af te nemen.
  • 21.15 uur: Ik ging naar de wc en toen ik afveegde zag ik daar het vruchtzakje. Het leek op een witte condoom besmeurd met bloed en er zat ook bloed in. Het was qua structuur heel anders dan de donkerpaarse/rode bloedproppen. Ik heb het even uitvoerig bestudeerd. Ergens vind ik het dan ook wel interessant hoe zoiets eruitziet. Hierna maakte ik een foto om het naar mijn vader te sturen (die is huisarts geweest) zodat hij kon bevestigen of het inderdaad het vruchtzakje was. Hij dacht van wel.

The day after

De dag erna belde ik naar het ziekenhuis om mede te delen dat het vruchtzakje eruit gekomen was. Voor de zekerheid moest ik toch nog de tweede ronde pillen doen om er zeker van te zijn dat er geen weefsel achter zou blijven. Bij mijn tweede rondje medicatie kwam er bijna niets meer uit. Ik had milde krampen en een beetje bloedverlies. Donderdag had ik nauwelijks bloedverlies en vrijdag werd ik in één keer behoorlijk ongesteld. Dit duurde een paar dagen en toen nam het af.

Nacontrole

Mijn nacontrole was bijna 2 weken na mijn miskraam. Het kon niet eerder. Ergens vond ik dat heel vervelend, want je wilt het achter de rug hebben. Maar goed, wat kun je eraan doen? Bij de nacontrole kreeg ik nogmaals een echo. En gelukkig, en dat meen ik echt uit het diepste van mijn hart, gelukkig was alles leeg. Het was zo’n opluchting dat ik bijna blij was. Want nu hoefde ik niet nog een keer die pillen te doen of een curettage. Ik was klaar! De miskraam was achter de rug! Nu kon ik alles afsluiten en mezelf richten op de toekomst.

Ervaringen lopen uiteen

Bovenstaand was mijn ervaring met een miskraam opwekken met medicijnen. Zoals ik in het begin al zei lopen de ervaringen heel erg uiteen. Er zijn vrouwen die een vervelende ervaring hebben gehad. Maar er zijn ook vrouwen waarbij de miskraam nagenoeg hetzelfde verliep als bij mij. Je weet nu in ieder geval wat je mogelijk kunt verwachten.

Heb jij hetzelfde meegemaakt? Ik ben erg benieuwd hoe het bij jou is gegaan!

monuta banner sponsored

Meer lezen

14 Reacties

  1. Olivia
    • Roos
  2. Silke
    • Roos
  3. Anna
    • Roos
  4. Nathalie
  5. Iris
    • zo zwanger worden Redactie
    • Wendy
      • Roos
  6. ALICE
  7. Silvie
    • Roos
vadersschapsverlof 2019