Wij van de moedermaffia hebben nogal wat commentaar op elkaar. Op hoe we de kinderen kleden, wat we ze te eten geven en hoe we ze opvoeden. Maar hoe zit dat als een andere moeder (of gewoon een willekeurig persoon) jouw kind corrigeert? Hoe reageren we daarop? Andermans kind corrigeren, doe jij dit zelf ook wel eens?
Is andermans kind corrigeren oké?
“Vreemde ogen dwingen” is een uitspraak die we allemaal wel kennen. En dat lijkt ook zo te zijn. Als iemand die jouw kind niet kent iets tegen hem zegt, zal hij daar waarschijnlijk meer van onder de indruk zijn dan wanneer jij iets zegt. Ook schijnt het best goed te zijn voor kinderen, als ze eens door iemand anders op de spreekwoordelijke vingers worden getikt (want die echte tik mag natuurlijk al lang niet meer).
Verschil tussen thuis en in het openbaar?
Als er kinderen bij jouw kind komen spelen is het natuurlijk een ander verhaal. In ons huis gelden onze regels. Natuurlijk leg ik niet op iedere slak zout. Maar toen een vriendinnetje van Yinthe zelf lukraak koekjes uit de trommel begon te pakken zonder te vragen, heb ik daar wel even iets van gezegd. En toen een ander vriendinnetje met haar plakhanden van de pannenkoeken met stroop rustig even over alle eetkamerstoelen aaide ook.
Maar ook in het openbaar heb ik wel eens kinderen gecorrigeerd en aangesproken, als ze bijvoorbeeld niet op hun beurt wachten bij de glijbaan en ik met dochtertje van 3 maar sta te wachten tot ze ooit kan glijden. Ik leer mijn eigen kinderen toch ook dat ze moeten wachten tot ze aan de beurt zijn!
Je weet niet waarom een kind iets doet
Mijn lontje is niet zo lang en mijn geduld niet zo groot. Zo voed ik mijn kinderen dan ook op. Maar ik weet hoe mijn kinderen in elkaar steken en dat geldt natuurlijk niet voor alle kinderen.
Zo kan ik natuurlijk niet aan de buitenkant van ieder kind zien, waarom hij doet wat hij doet. En zou ik misschien ook iets afwachtender moeten zijn in het corrigeren van andermans kind.
Aan de andere kant, als je als ouder weet hoe je kind in elkaar steekt, zorg je dat je in de buurt bent om bepaalde situaties voor te zijn, toch? Zodat het gewoon niet nodig is dat iemand anders jouw kind corrigeert!
Wat vinden we ervan als iemand ons eigen kind corrigeert?
In de poll stelde ik een paar vragen. Corrigeren wij andermans kinderen? De uitslag was verrassend, ruim 75% van de moeders doet dit. Verhalen die voorbijkomen zijn voornamelijk gevalletjes MonkeyTown, waar andermans kinderen blokkentorens blijven omgooien of kinderen duwen.
Kom je aan onze kinderen? Dan kom je aan ons, lijkt de conclusie.
Daarna werd ik nieuwsgierig wat we er dan van vinden als andere mensen onze kinderen corrigeren. En ook daar was het antwoord vrij duidelijk, dat vinden we een stuk minder prima! Dat had ik stiekem wel verwacht. Want hoe graag we ook anderen corrigeren, ze moeten niet aan onze kinderen komen. Ruim de helft van de poll-stemmers gaf aan dit niet oké te vinden.
Lees ook: Hoe kan je een dreumes corrigeren?
Andermans kind corrigeren als je geen moeder bent
Ik denk dat het makkelijker is om commentaar te leveren op andermans kind als je zelf nog geen kind hebt. We gaan 10 jaar terug in de tijd. Het voelt als een vorig leven. Ik werkte in de snackbar en had zelf nog geen kinderen. Maar in een snackbar komen wel veel kinderen. Ze klommen op de banken, mepten tegen ons nepijsje bij de voordeur en zaten met vieze handen aan de vitrine.
Vaak probeerde ik oogcontact te maken met de ouders, meestal zonder gevolg. En na 10 keer tot 10 tellen zei ik er dan vaak wat van. Meestal met als gevolg dat de ouders dan nog een paar keer “doe maar niet, dat mag niet van die mevrouw” zeiden met een valse blik naar mij.
Een keer kreeg ik als reactie “je hoeft mijn kind niet op te voeden hoor!” Waarop ik het niet kon laten om “nou, jij doet het anders zelf ook niet” te zeggen. Niet handig, een boze klant minder. Hoe zit dat met andermans kind corrigeren, go or no go?
Toen ik aan deze blog begon had ik een beeld bij dit onderwerp, ik had verwacht dat we het echt een no go zouden vinden om andermans kind te corrigeren. En al helemaal als het over onze eigen kinderen zou gaan. Maar het tegendeel is dus waar, we zijn er eigenlijk best wel makkelijk in. Zowel naar kinderen van iemand anders, als bij onze eigen kinderen!
Lees ook: Elf dingen die je herkent bij het opvoeden van een jongen!
