Het kan je zo maar overkomen! Tijdens de echo of na een vlokkentest krijg je te horen dat je baby iets mankeert. Op dat moment sta je voor een verschrikkelijke beslissing. Kies je voor abortus, of kies je voor leven? Hieronder vind je een mooi en aangrijpend verhaal van een vrouw die koos voor leven!
‘Toen ik 5 maanden zwanger was kreeg ik een nare uitslag van een bloedtest. Mijn kind had waarschijnlijk het syndroom van Down. Ik werd direct doorverwezen naar een genetische adviseur en kinderarts. We bespraken mijn medische geschiedenis (niets opmerkelijks) en de medische geschiedenis van mijn familie. Sommige familieleden bleken genetische afwijkingen te hebben waaronder het syndroom van Down.
De kinderarts voerde een tal van onderzoeken uit waaronder een geavanceerde echo. Bij deze echo kwam naar voren dat mijn kind een navelbreuk, ventrikel septum defect (hartafwijking RED), middenrifbreuk en een gespleten borstbeen had.
De kinderarts vermoedde Trisomie 18 (Edwardssyndroom: meerdere aangeboren afwijkingen en ontwikkelingsachterstand. RED) of de aandoening Pentalogie van Cantrell (het hart is deel of geheel buiten het lichaam. RED). Hij zei ook dat het een jongetje was… En dat mijn zoon 20% kans had om de geboorte te overleven en geen tot heel weinig kans had om het eerste levensjaar te halen.
Mijn familie en ik waren intens verdrietig.
Kiezen voor abortus of …
De dokter bood me voorzichtig aan om ons door te verwijzen naar een ziekenhuis dat gespecialiseerd is in het uitvoeren van een abortus in een later stadium. Het zou geheel vergoed worden door mijn zorgverzekering. Ik was jong, arm en zwanger van een kind dat ontzettend veel medische zorg nodig zou hebben en die waarschijnlijk vroeg en met veel pijn zou te komen overlijden.
De dokter had alle recht om mij de optie van abortus voor te leggen en hier ben ik hem ook dankbaar voor.
Maar ik was niet geïnteresseerd. Ik hield al zoveel van mijn zoontje dat ik hem de kans op een leven niet wilde ontnemen. Anderen hadden wellicht anders gekozen en dat is hen goed recht. Het is immers een hele lastige keuze.
Ik wilde niet dat hij zou overlijden zonder dat hij een naam had.
We planden een vruchtwaterpunctie en er werd veel bloed afgenomen voor onderzoeken naar zeldzame genetische afwijkingen. Onderweg naar huis gaven we onze zoon een naam. Ik wilde niet dat hij zou overlijden zonder dat hij een naam had.
De maanden hierna was een waas van dagelijkse afspraken, onderzoeken en wekelijkse echo’s. Ondertussen las ik elk artikel en onderzoek die gelinkt waren aan wat mijn zoontje had. Uiteindelijk kreeg ik de uitslag en uit al deze onderzoeken kwam naar voren dat mijn zoontje géén genetische afwijkingen had. Geen enkele! Dus ook niet Trisomie 18.
Hij werd geboren middels een keizersnede in een operatiekamer vol met specialisten en verpleegkundigen. Ze stonden allemaal paraat om hem meteen de zorg te geven die hij nodig had. Na de geboorte bleken zijn borstbeen en middenrif nog geheel intact, tegen alle verwachtingen in. Maar zijn navelbreuk en hartafwijking VSD werden wel geconstateerd.
Lees ook: Alles over abortus en de misverstanden!
Moeilijke weg na de geboorte
Vanaf de geboorte hebben we een lange en moeilijke weg afgelegd. Mijn zoon kreeg twee grote operaties en één kleine operatie. Daarnaast kreeg hij ook een operatie uitgevoerd door een cardioloog omdat de opening tussen de longen en aortakleppen 3 weken te laat sloot. We kregen 12 weken intensieve zorg waarbij mijn zoontje 2 keer een longontsteking kreeg voordat VSD verholpen was.
Met veel geluk kwamen we in een “operatie groepje” voor kinderen terecht die experimenten uitvoerde op het behandelen van navelbreuken op minder intensieve manier. Mogelijk heeft dit zijn leven gered omdat operaties bij een navelbreuk bij pasgeboren baby’s met een hartafwijking nagenoeg altijd uitloopt tot de dood.
Nu is hij een gezonde jongen van 10 jaar oud en heeft hij een gezond broertje. Zijn laatste operatie had hij toen hij 3 jaar oud was. Het heeft hem vele jaren gekost om zijn groeiachterstand en ontwikkelingsachterstand in te halen. Nog steeds is hij redelijk klein en dat zal hij altijd wel blijven. Jarenlang heeft hij logopedie gehad en moest zijn bloed regelmatig getest worden. Afgelopen jaar is hij gediagnosticeerd met ADHD en ASD. Afgezien van dat is hij helemaal normaal.
Hij is een grappig, vriendelijk, slim en ontzettend creatief kind met een grote liefde voor haaien.
Geluk gehad met onze keuze!
Hij en mijn andere zoon zijn het beste wat me ooit is overkomen! Ik ben nu ontzettend blij dat we hebben besloten om mijn zoon te laten leven en om niet voor abortus te kiezen. Mensen die een andere beslissing zouden maken, zal ik nooit veroordelen. Mijn zoon heeft erg veel geluk gehad, dat weet ik als geen ander. Het is een moeilijke, complexe en zeer persoonlijke beslissing geweest.
Ik wens iedereen die ooit in deze situatie komt mijn liefde en succes!
Een mooi boek met verhalen over abortus en hulp bij de verwerking van een abortus kun je hier vinden.
Heb jij ook voor deze lastige keuze gestaan en wil je graag je verhaal met ons delen? Vertel het ons en deel je verdriet, vreugde en ervaring.
