De vorige update was dus echt de laatste, afgelopen dinsdag is onze dochter Myrah geboren! We zitten op dit moment midden in onze (rare) kraamweek, maar ik neem jullie toch even mee naar wat er allemaal is gebeurd de afgelopen dagen.
Strippen? Of toch niet!
Maandag mocht ik weer op controle, na twee weken. De vorige check ging immers niet door, vanwege Corona. Ik moest om 16 uur bij de verloskundige zijn en was inmiddels 39 weken en 3 dagen zwanger. De hoop was groot dat ze me een beetje op gang ging helpen. Ik was er klaar mee, mijn bekken begon weer op te spelen en eerlijk gezegd was ik best bang voor wat er komen ging qua Corona.
Zou ik nog wel mogen bevallen in het ziekenhuis? We waren nu allemaal nog gezond, straks zou ik verkouden worden, of Frank, of Yinthe. Wat zou er dan gebeuren?
Dit gaf ik ook aan, liever de baby vandaag dan morgen!
De verloskundige vertelde dat ze pas gaat inleiden vanaf 41,5 week zwangerschap. Corona of niet. Dat was een domper.
Toch wilde ze wel even voelen of ze me kon strippen. En ja, ik had 2cm ontsluiting, en ze probeerde de ‘boel’ wat los te halen. Geen garantie tot succes, maar het zou iets kunnen doen.
Is dit een wee?
’s Avonds op de bank begon het wat te rommelen. Ik had steken, en kramp, maar het zette niet echt door. Daar was ik voor gewaarschuwd, als de baby er nog niet klaar voor is doet strippen waarschijnlijk niets.
Toch was de nacht onrustig en de volgende morgen had ik het idee dat er die dag wel iets zou kunnen gebeuren. “Houd er maar rekening mee dat je mag oppassen vandaag”, appte ik naar mijn moeder. En om 7 uur begon ik een beetje te timen hoe vaak die krampen kwamen. Om 9 uur had ik elke 5 minuten een wee.
Mijn moeder had Yinthe inmiddels opgehaald en de verloskundige was bij ons thuis. De ontsluiting was nu 3cm, dat schoot niet echt op, maar er gebeurde wel iets. Nog eens een uur later waren het er 4, en kwamen de weeën wat vaker.
Het ziekenhuis werd gebeld en we mochten komen. Hoppakee, de auto in en die kant op. Een ritje van 20 minuten, met 4 keer een wee. De rugweeën werden me helaas ook nu niet bespaard, en in de auto is dat echt geen pretje.
Bij het ziekenhuis aangekomen moesten we door een “Corona-tent” voor de ingang van het ziekenhuis. Hier wordt eerst iedereen getemperatuurd, we hadden het geluk dat de tent nog wording was, dus we konden snel doorlopen. Ik weigerde een rolstoel, en liep zelf naar de liften. Naar de 3e verdieping en de lange gang door naar “onze” kraamkamer, we werden al opgewacht door de kraamverzorgster die zou assisteren bij de bevalling.
Wachten, wachten, wachten
En toen werd het leuk. Door het Corona virus mochten we mijn kamer niet meer af. En we waren met zijn vieren. Frank, ik, de verloskundige en de kraamverzorgster. Op een kamer met 1 bed, 2 stoelen en zonder toilet. Het was al duidelijk dat mijn weeën op gang bleven door te bewegen, maar bewegen op zo’n kleine kamer, met 4 mensen erin, dat schiet niet op.
Na een uur zette de verloskundige mij onder de douche, in de hoop dat het daardoor wat sneller zou gaan. Dat werkt wel even, maar verder dan 5cm kwam ik niet. Daarom besloot ze om half 2 mijn vliezen te breken. “Het kan wel hard gaan hoor, ineens, dan weet je dat”, zei ze nog. En dat ging het.
De vliezen waren nog niet gebroken of daar kwam een wee. Die veel intenser was dan alle weeën daarvoor. Alle houdingen werden aangenomen, op mijn zij, op mijn rug. Hangend over het bed.
Ik dacht dat ik gek werd, kon me echt niet herinneren dat ik het bij Yinthe zo heftig en pijnlijk vond!
Gelukkig mocht ik na een tijdje mee gaan persen. Na 16 minuten persen werd het hoofdje geboren. Myrah’s schouder bleef even hangen, en zonder wee om door te persen zou dat niet handig zijn. Uiteindelijk werd het medische team van het ziekenhuis er nog bij geroepen en kwam na een hoop getrek Myrah ter wereld. Ze moest duidelijk even bijkomen, was bleek en huilde niet.
Ik weet nog dat ik “ik hoor niets!” zei, maar dat er daarna al snel geluid kwam.
Myrah is geboren!
Na een hele heftige bevalling die al met al 6 uurtjes heeft geduurd. Na alle checks bleek dat het prima ging met haar, ze heeft geen zuurstoftekort gehad en dronk een uur nadat ze geboren was haar eerste flesje schoon leeg. Twee uurtjes na de bevalling zaten we in de auto naar huis. En daar zijn we nu heerlijk aan het genieten.
Ik voel me heel goed, heb weinig bloed verloren en ben fitter dan in de laatste week van mijn zwangerschap. Myrah slaapt, eet en plast. Is een heel tevreden meisje en Yinthe een hele trotse zus. Ze moet wel even wennen aan alles, en het feit dat we constant thuis zijn maakt het nog wel gekker denk ik.
Ook voor de kraamverzorgster is het raar. Geen bezoek over de vloer, beide ouders thuis, en deze mama red zichzelf wel, dus echt zorgen hoeft ze ook niet. Maar we genieten volop van de kleine Myrah en elkaar, die rust heeft ook wel wat.
